Glossarium - Antroop Mens Subject
Glossarium:
Antroop-Mens / Antroop-Subject
Dit onderscheid is van fundamenteel belang
voor de architectuur die we behandelen op architecturer.net
En eerst moet er dit gezegd worden.
Deze tekst is een vertaling van een Franstalige tekst.
Als het kan, vragen wij het ook te lezen in het Frans.
Het is in dit geval van bijzonder belang.
Waarom?
Het gaat hier om betekenis van woorden.
Maar de vertaling van de woorden
van de ‘Latijnse’ wereld
naar de ‘Germaanse' wereld
kunnen verwarrend zijn.
In dit geval gaat het om
de woorden ‘Homme’ en ‘Humain’ in het Frans.
Vertaald in het Nederlands door ‘Mens’ en ‘Menselijk’.
En niet ‘Man’ en nog minder ‘Mannellijk’.
Laten we dan dit melden.
Als men naar de etymologie van ‘Mensch’ kijkt, dan leest men dit
“Etymology
From Middle High German mensche, mensch, from Old High German mennisko, a substantivization of the adjective mennisk, from Proto-Germanic *manniskaz (“human”), from Proto-Germanic *mann-(“human, man”). Compare Yiddish מענטש (mentsh), Dutch mens, Swedish människa, all with the primary sense of “person” or “human being”.”
Men ziet dus, en nog meer als men alle linken leest, dan ‘Mensch’ of ‘Mens’ in het Nederlands zeer duidelijk te doen heeft met de betekenis ‘Man’ of ‘Mannelijk’….
Het is in deze zin dat we het woord ‘Mens’ hier gebuiken.
Dus in zijn subtile grondige Mannelijke zin die niets toegeeft aan het vrouwelijk.
*
Men kan ook dit nog bij melden,
ook om verder goed te kunnen begrijpen,
dat ‘Mensch’ ook zeer geconnoteerd is van een a priori.
Hier is het:
Als Kant zegt
‘Was ist der Mensch?’,
dan moet men natuurlijk subtiel begrijpen
dat ‘Der Mensch’ a priori bestaat.
En dit is absoluut niet een evidentie.
Daarom gebruiken wij het woord ‘antroop’ ….
Einde van deze specifieke inbreng in de Nederlands versie.
*
Architectureren
voor een antroop-mens
of
voor een antroop-subject
is niet dezelfde daad.
In architectuur,
heeft de antroop-mens een ander verlangen dan
de antroop-subject voor wie architectuur een echte ‘noodzaak’ is.
De antroop-mens is a priori redelijk en in staat te oordelen.
Het antroope-subject bestaat niet eens a priori.
En zijn bestaan is in wezen labiel.
Architectuur voor de antroop-mens
verschilt van
de architectuur van het antroop-subject.
We onderscheiden het letterlijk door een woord te delen en een hoofdletter:
De architectuur voor de menselijke antroop is er voor zijn welzijn.
De architectuur van het subject-antroop is er voor zijn wel Zijn.
Laten we eens kijken hoe....
Drie termen: Antroop, Mens, Onderwerp.
*
Anthroop - Mens
Het woord "antroop" is een neologisme
dat door Jean Stillemans is voorgesteld in het Frans.
Wij merken op dat
- Anthropos, is een oud Grieks woord (Άνθρωπος),
dat de mens aanduidt in zijn meest algemene bepaling,
die het voorwerp is van antropologie.
-antroop is een suffix
dat antropisch wezen betekent
en niet een menselijk (mannelijk) wezen.
De bedoeling van het voorstellen van
een zelfstandig naamwoord -antroop-
is om zich te ontdoen van
connotaties van het woord 'mens'.
‘Mens’ staat niet los van het begrip ‘Man’.
Mannelijk daarom.
‘Mens' draagt ook in zich,
door gemeenschappelijke etymologie,
in het Frans het begrip "humus" of aarde,
in de Germaanse etymologie
Alsof de mens,
met uitsluiting van vrouwen,
de humus was van de mensheid ....
Dit is een connotatie die moeilijk van je af te schudden is.
Een typisch geval, niet te vertalen, is de volgende
Un cas caractéristique de cet attachement est
qu’on a, avec de bonnes intentions,
transformé l’expression ‘droits de l’homme’
en ‘droits humains’.
Cela évidemment pour éviter le ridicule de
‘droits de l’homme de la femme’ .
Mais par le mot ‘humain’,
nous l’avons vu ,
on garde encore la relation à l’homme-mâle-humus de l’humanité.
On aurait mieux fait de choisir
‘Les droits anthropiques’.
Het is ook een kwestie van het wegwerken van
van het woord "humanisme".
(omdat het in het Frans
direct verbonden is
aan het woord ‘Humain’
waar zich het woord ‘Homme’ in vindt)
Vandaag is het niet duidelijk wat het woord "humanisme" betekent.
Het kan een denkhouding betekenen die
"de mens en de menselijke waarden
a priori boven alle andere waarden plaatst" (Larousse).
Dit is een doctrine
van pretentie en abstruse zelfoverschatting
in het licht van wat de geschiedenis ons heeft laten zien
op het gebied van de productie van ellende
waartoe alleen de mens in staat is.
‘Humanisme" kan integendeel wijzen op
een soort van mals altruïsme dat alles vergeeft aan de mens.
Volgens de CNRTL kan onder 'humanisme'
een denkhouding worden verstaan
die blijk geeft van
"een levendige kritische honger naar kennis,
gericht op de ontplooiing van de mens
die door 'cultuur' 'menselijker' wordt gemaakt" .....
Alsof de cultuur
van een a priori vastgestelde en voldoende "Mens"
een garantie is voor het ‘goede.’....
‘Humanisme' kan, zonder het te weten,
connoteerd worden
van het Renaissance humanisme
wat niets anders was,
onder het mom van verwijzing naar de oudheid,
en om de Middeleeuwen te eindigen,
dan de instelling van een denkhouding
die geloofde dat de mens in staat was
om een ideale wereld te construeren,
volledig buiten het Reële.
Dat wil zeggen,
die het geloof ondersteunde
dat de antroop-mens (man).
volbracht, geheel, en centraal in zichzelf,
in staat a priori is te oordelen...
Dit alles, hebben gedachte zowel als wetenschap
aangetoond dat het volledig onwaar is.
Men kan niet anders dan erop wijzen
hoe Lacoue-Labarthe
magnifiek en eenvoudig aangetoond heeft dat
het Nazisme een humanisme is......
*
Daarom kiezen wij ervoor om het woord "antroop" te gebruiken
‘Antroop', net als het Griekse woord 'Anthropos',
verwijst dus daarom naar
wat maar al te vaak "menselijk" wordt genoemd
in zijn meest algemene betekenis
zoals in het woord "antropologie".
Het is dan is onmiddellijk begrijpelijk,
in de tegenovergestelde richting,
dat de antroop 'Mens' noemen
een absurditeit is.
Niet te vergeten dat het ook crimineel is.
Want zeggen dat de antroop mens is
is ook zeggen dat de antroop helemaal niet 'Vrouw' is.
Want het betekent nog steeds dat
wat antropisch is, in wezen Mannelijk is,
met uitsluiting van elke bijdrage van de vrouw.
In de psychologie is deze wens
om vrouwen uit te sluiten ‘begrijpelijk’...
Vrouwen hebben de macht a priori
om in staat te zijn een pasgeboren in te wereld te brengen.
Dit is een grote macht...
Wat alle andere machten secundair maakt.
Het is een bijna goddelijke macht....
De vrouw is het bewijs dat God niet bestaat...
(Alain Badiou - Opmerkelijke conferentie over vrouwelijkheid....)
Er is niets goddelijks aan de man-mens in deze zin...
Vandaar al zijn verlangen naar macht.
En zijn terughoudendheid om het aan vrouwen te geven.
Dit is duidelijk waar in de politiek.
Maar het is vooral waar in de arkhè-tectuur...
De man, in zijn miserabele toestand,
zal nauwelijks een arkhè-
dat wil zeggen, een primaire autoriteit,
aan de vrouw toekennen....
En we moesten wachten tot de XXI ste eeuw
om
tussen de architecten,
een aanzienlijk aantal vrouwen
te tellen.
Het is daarom absurd
om in gedachten te accepteren
dat de antroop 'de mens' is
en zelfs dat hij 'menselijk' is.
Hieraan moeten we toevoegen
dat het humanisme van de 15e en 16e eeuw
een denkhouding was
die de antroop bevestigde
als een man,
zelfvoorzienend,
die in zichzelf staat,
centraal aan zichzelf,
a priori begiftigd met rede,
in staat a priori te oordelen,
of gewoon ...
bestaande a priori,
en zich door zichzelf vestigend.
Dit is allemaal maar ‘wishful thinking’.....
In de architectuur zijn de resultaten van deze denkhouding opvallend.
Het is een kwestie van een "ruimte" creëren,
een ruimte die een geheel is,
perfect gebouwd, door het gehele getal,
volledig voldoende,
die het Reële en de natuur uitwist,
gesloten,
eindig,
die zijn reden volledig in zichzelf bevat,
in een drievoudige oppositie:
oppositie tussen binnen en buiten,
oppositie tussen eindig en oneindig
oppositie tussen façade en innerlijke diepte.
die aan de gehele mens, vrij van het Reële
een welzijn van macht bracht.
Welzijn van macht
door wat hij zich toe-eigent
of produceert
in bezit zoals in sentimenteel geluk.
Fascinerende houding
die een gesloten spreuk uitspreekt
naar de Westerse antropische wereld
die noodzakelijk
een ego-centrische 'mensheid'
is geworden.
Anthroop - Subject.
De antroop is niet 'Mens'.
De antroop is 'subject'.
Zowel de gedachte als de wetenschap
hebben dit vastgesteld.
Het woord "subject" heeft een dubbele betekenis.
Het kan zowel "onderworpen" betekenen als
‘in staat zijn’ een zin voor te zitten.
En alle hedendaagse niet-reactionaire gedachten,
te beginnen met Schopenhauer,
gevolgd door Freud, Cantor, Laborit..., Lacan, ...Badiou,...Damasio...
zeggen eindelijk
dat de antroop 'subject' is.
Dat hij niet centraal staat in zichzelf.
Dat hij niet a priori begiftigd is met een objectieve rede.
Integendeel, hij is het subject
onderworpen aan het onbewuste, dat niet eens het zijne is.
Dat hij zichzelf moet vinden....
‘Het subject moet gevonden worden’ (Alain Badiou in "Théorie du Sujet")
Dat het daarom niet a priori bestaat.
Dat het zich niet door zichzelf houdt.
Dat het de kruising 'is' van de anderen (subjecten of objecten...).
Dat zijn 'Zijn' de kruising is van anderen...
Kruising waarvan het moeilijk te onderscheiden is.
Dat het altijd onvoldoende is.
Dat het nooit af is...
Dat het altijd on-eindig is...
Dat het daarom oneindig moet zijn
in de ontvangst van de gebeurtenis die het vestigt
Dat het zich vestigt door gebeurtenis.
Het subject is dus in wezen "labiel".
Het kan instorten.
En zo een simpele Reële worden zonder realiteit. Zelfs voor zichzelf
Het moet worden gehouden.
En zijn vasthouden in het aangezicht van het Reële is zijn waardigheid.
Dignitas was de essentiële bedoeling van architectuur voor Alberti.
In de architectuur zijn de resultaten van deze denkwijze opvallend.
Het is een kwestie van een "ruimte" te creëren
die nooit geheel is
onvoltooid, door een eindeloos getal
onvoldoende,
die in zichzelf iets van het Reële en het natuurlijke aanvaardt,
open,
on-eindig en oneindig,
die niet al zijn reden in zichzelf bevat,
en in een drievoudige non-oppositie geconstitueerd is:
non-oppositie tussen binnen en buiten,
non-oppositie tussen eindig en oneindig
non-oppositie tussen façade en zijn binnenste diepte.
Tripele non-oppositie die aan het subject,
staande aan een stap van het Reële,
een wel Zijn van houding
voor stelt,
ethisch,
concreet gezag die hem toestaat te leven
in eenvoudige primaire waardigheid.
Mies Barcelona tekening Paul Rudolph
Los vilos – Nishisawa – Photo: Nishisawa
Fascinerende houding
die een open spreuk uitspreekt
naar de antropische wereld
die daardoor
heterocentrische 'antropia'
geworden is.