Glossarium

 

Reële - Imaginaire - Symbolisch

 

 

Deze drie begrippen zijn

onder de meest elementaire

van antropisch leven.

Of van het leven van het 'subject'.

 

Men zou zelfs kunnen zeggen dat ze inaugureel zijn.

 

Het is Jacques Lacan,

in zijn arkhè-wetenschappelijk werk

over de antropische conditie

die ze aangeduid heeft.

Zij zijn de basis

van deze antropische conditie. 

 

Zij zijn ook essentieel

voor het begrip architectuur

die we op deze site verdedigen

en in onze geschriften.

 

*

 

Wij herinneren u aan dit standpunt

om de noodzaak in te zien

van het begrijpen van deze termen.

 

De architectuur

vestigt (establish in het Engels)

juist uit het Reële

een eerste dis-positie van materie

-dis-positie genoemd Ruimte-

voor het eerste wel Zijn

(niet het  welzijn)

van het subject

dat het Reële,

er heeft.

 

of

-Badiou's duizelingwekkende synthese-

 

Architectuur

zou

het geweldige interval

tussen

de Reële en het Symbolische

moeten zijn

 

 

*

 

In deze twee maximes van de architectuur,

noteren we de woorden "Reële" en "Symbolisch".

Het woord "Imaginaire" komt er niet in voor.

 

Wij merken ook op dat het woord "subject" voorkomt.

 

 

Dit is belangrijk.

omdat

de begrippen Reële - Imaginaire - Symbolisch 

hebben geen belang

voor de "niet-subject

die denkt, gelooft of beweert

humanist of a priori centraal aan zichzelf

te zijn.

 

 

Dus wat is het "niet-subject"?

 

Het woord heeft een dubbele betekenis.

 

Het kan 'onderworpen' betekenen.

Het subject is dan ‘onderworpen’ aan krachten of machten die buiten hem staan.

Dat wil zeggen, hij is zonder zijn eigen materie of zonder zijn eigen samenhang wet.

Hij kan zelfs niet het ware onderwerp van een zin zijn.

We schrijven het subject met een kleine 's'.

 

Integendeel, het kan betekenen ‘in staat zijn’

d.w.z. de eigen materie van de antroop, gevormd in de tijd

terwijl hij a priori niets was

aan het begin van zijn leven.

Hij kan dan het onderwerp van een zin zijn

of onderwerp van een werkwoord...

We schrijven het als Subject met een hoofdletter "S".

 

Onze positie is dat we

aan het begin van ons leven

onderworpen staan

aan het Reële dat ons omringt

(cultuur... familie... maatschappij......)

En dat we Subject kunnen worden

door ons open te stellen en door gebeurtenissen te verwelkomen

waaraan we trouw zijn

en zo onze  eigen waarheid vestigen.

 

Wij bestaan dus niet a priori.

In het begin, bij de geboorte,

zijn we niets.

 

En we kunnen subject worden

maar zonder zekerheid

en niet met onze eigen middelen,

omdat we er a priori geen hebben.

 

Dit kan alleen maar

noodzakelijkerwijs

door gebeurtenissen,

die boven onszelf uitstijgen,

waaraan

zonder het te weten,

we ons opengesteld hebben

en trouw geweest zijn.

 

En het is deze trouwheid aan deze inaugurale gebeurtenissen

die ons uiteindelijk vestigt

in onze eigen 'waarheid' of onze eigen materie.

 

Als we deze materie gebruiken,

kunnen we een bekwaam Subject worden.

 

Velen worden niet en nemen geen eigen materie.

Ze gaan niet verder dan de norm.

Het zijn letterlijk 'proletariërs'.

 

Maar dan..:

A priori

bestaat het subject niet.

Hij is de kruising van anderen (Subjecten - Cultuur - Maatschappij...)

Hij kan Subject worden

als hij een gebeurtenis heeft verwelkomd

en zichzelf in waarheid heeft gevormd

in zijn materie.

Hij is dan in staat.

 

Er is dus geen a priori "menselijke natuur".

 

 

*

 

Dus...

 

In het begin,

moeten we zeggen

‘in de beginnen’

omdat het begin meervoudig is,

 

In de beginnen

het subject

dat er is, terwijl hij nog niet bestaat,

is gelegen aan de Reële

Reële waar niets a priori onderscheiden wordt.

Reële waar niet mogleijk blijkt.

Maar

het subject is vraag.

Het subject is geïntrigeerd.

 

Het subject onderscheidt

herhalingen of aandringen

die wetten van aggregatie worden

van relatief eindige elementen

die hij weet te onderscheiden en te associëren.

Dit is het Imaginaire :

elementen op te sporen en te onderscheiden

omdat voorkomen uit interne herhalingen van kleine subelementen

of aandringen

die maken dat samen houden in een wet van aggregatie.

 

Er is geen verbeelding in dit.

Imaginaire en verbeelding mogen niet verward worden.

 

Het Imaginaire detecteert of distilleert in het Reële.

En als het klaar is, laat het een beeld achter.

 

Er wordt dan een contract gesloten met het Reële.

Deze afbeelding is dan genoemd.

(Gras... Boom... ...Vader... Moeder...

Maar het kunnen ook articulaties zijn

en in dat geval krijgen we werkwoorden...)

Misschien begint het met onomatopeeën.

 

Dit contract stelt een Symbool

(‘to symbolon’ betekent in het Grieks een contract

vergezeld van iets dat in tweeën gebroken is

voor elk van de overeenkomstsluitende partijen.

In dit geval, het Reële en het juist gevormd beeld.

 

De associatie in hun complexiteit van deze juist onderscheidene  beelden...

of

dit vermogen tot complex onderscheid is taal. (Langage in het Frans)

Taal wordt achteraf uitgesproken door talen (langues in het Frans)

 

We hebben dan,

zeer primitief voor het subject,

deze drie termen :

Reële - Imaginaire - Symbolisch.

 

Ze zijn er a priori...

Maar het is nog steeds nodig ,

voor dit subject dat niet a priori bestaat,

dat deze drie termen

zich goed onderscheiden...

ich op  afstand houden.

Dat ze niet op elkaar in storten.

Dit alles is labiel.

Des te labieler

dat voor alles wat onderscheiden en verbonden is,

het niet zeker is dat het voor iedereen hetzelfde is.

Deze drie termen

moeten verschillend blijven.

Moeten op af-stand blijven

zodat er ervaring kan zijn.

 

Onvertaalbaar..:

pour que l’expérience puisse être.

 

Et on entend bien ici

l’expérience comme ex-périr.

On ex-perit….

Ou on ex-périt-mente

 

 

Deze drie termen

moeten onderscheiden blijven.

Moet in af-stand blijven.

En ook staan.

Af-stand is een houding.

 

Er moet houding kunnen zijn .

 

Om houding te hebben…

zodat niet alles in katatonie vervalt.

moet deze afstand gehandhaafd worden.

Er moet een interval zijn.

 

Er moet een interval zijn

tussen het Reële en het Symbolische

(en dus, natuurlijk, ook 

tussen het Reële en het Imaginaire

als

tussen het Imaginaire en het Symbolische

 

Badiou zegt, in een denk flits,

 

Wat in afstand

het Reële en het symbolische houdt

is de architectuur.

 

Dit is haar rol

van een primitief Arkhè.

 

Architectuur zou

het geweldige interval

moet zijn

tussen het Reële en het Symbolische.

 

Dit onderstreept het belang van

van begrip

dat we subject zijn en misschien Subject worden

en het belang van deze drie inaugurele termen

Reële, Imaginaire, Symbolische.