1983 Eupen
https://www. architecturer.net/2 /nl/architecture/1983-eupen
Bij de gratie van een Dame
- Marguerite S-
die verklaarde dat
architectuur is een kwestie van nadenken,
was ik in staat om dit eerste huis te bouwen ....
Marguerite beweerde niet dat ze verstand had van architectuur.
Maar ze beweerde wel dat er architectuur op zich is.
En dat om architectuur te kennen,
moet men het goed bestudeerd hebben.
Een beetje zoals Plato zei over politiek.
Je moet het veertig jaar bestuderen
voordat je kunt beweren het te beoefenen.
Marguerite wist dat ik bezig was met de gedachte aan architectuur.
Ze koos mij.
Dus vertelde ze me niets over architectuur.
Ze liet me alleen weten wat haar meubels waren...
dat ze meer opslagruimte nodig had...
en dat ze aan haar tuinkant wilde wonen....
(het te bouwen huis staat aan een nogal luidruchtige straat in de stad
en de achtertuin is heel mooi met een grote oude boom .....).
*
Het architecturale antwoord was eenvoudig...
Een muur dik genoeg
om opslagruimte te bevatten
verdeelt het huis in een straatkant en een tuinkant
Het is ook dik genoeg om het duidelijk te maken
dat je het moet oversteken
om de afscheiding te voelen
tussen de straatkant en de tuinkant.
Aan de straatkant vormt een holle muur
die beschermt voor de rumoerige straat.
Aan de tuinzijde lijkt een bolle muur
lijkt de tuinruimte in het huis te duwen
waar ergens zijn curve zijn centrum vindt.
Aan de voorzijde van de tuin is een koertje van dezelfde architectuur.
Het huis is dus van rechte lijnen en rondingen.
Rondingen die de ruimte openen naar de ander.
Zoals het nodig is in de stad waar de ander erg aanwezig is.
Het huis is daarom van rechte en gebogen lijnen
zoals te zien is op de idee tekening van het huis,
die duidelijk aangeeft
dat de ruimtelijke structuur van dit huis,
als het is opgebouwd uit lijnen en vlakken,
steunt op geen enkel volume.
Punten, lijnen, vlakken, oppervlakken...
Maar geen volume!
Dus geen omheining.
Maar een structuur
die gemaakt is van de opening naar de andere.
Of die zelfs door zou kunnen gaan naar de andere.... !
Geen oppositie dus
tussen eindig en oneindig,
tussen binnen en buiten,
tussen de zijkanten en de diepte.
Lateraal lijkt de structuur open te staan
voor een voortzetting....
Een tweede huis werd ook aangevraagd
maar werd nooit gebouwd....
De gemene muren lijken daarom
om eenvoudige partities te zijn.
Maar het is duidelijk dat het project
had een straat kunnen vormen... of een stad...
Wij merken nog twee andere punten op.... :
We kunnen meteen in het plan zien dat
het centrum van het huis niet in het huis is...
Het is buiten de fysieke ruimte van het huis...
Dit is al een niet-renaissance centraliteit.
Het centrum van structurering is
buiten het huis in het Reële of in de Natuur
buiten de architectuur...
Het tweede punt zijn de gevels.
Marguerite was een klassiek persoon.
De gevels zijn dus klassiek... :
Geproportioneerde ramen ... Een eenvoudig ritme.
De redenering was dat
de gevels de ruimte niet structureren
maar zijn een toegevoegd beeld
aan de ruimtelijke structuur van het gebouw.
Het zou beter zijn geweest om geen gevels te hebben
en dat de structuur er als zodanig uitzag.
Maar hier werd het begrip van een dubbele wand gebruikt
aan de ene kant voor de draagstructuur
die ook de architectonische structuur is
en aan de andere kant de bekleding
om een beeld op het gebouw te kleven.